نفس می کشم نبودنت را

 تو نیستی

 آسمان بی معنیست

 حتی آسمان پر ستاره

 و باران

 مثل قطره های عذاب روی سرم می ریزد

 تو نیستی

 و من چتر می خواهم ...

 هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد

 در چشمانم لباس سیاه پوشیده ام...

 خودم را به هزار راه میزنم

 به هزار کوچه

 به هزار در

نکند یاد آغوشت بیفتم

گاه دلم میگیرد...
 

گاه زندگی سخت میشود

نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ...

ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ...

کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ...

کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم

و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عذاب است

میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم...

کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم...

میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود

 میدانم که نمیدانی بدون تو دیگربهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جزانتظار آمدنت ...

انتـــــــــــــــــــــــــــــظار ...

دستم

به تو که نمی رسد،

فقط حریف واژه ها می شوم !

گاهی،

هوس می کنم،

تمام کاغذهای سفید روی میز را

از نام تو پرکنم …

تنگاتنگ هم،

بی هیچ فاصله ای !!

از بس،

که خالــی ام از تو …

از بس،

که تو را کـم دارم …

آخر مگرکاغذ هم،

زندگی می شود ؟...

یادته یه روز بهم گفتی

هر وقت خواستی گریه کنی برو زیر بارون

 که نکنه یه نامردی اشکاتو ببینه وبهت بخنده !؟

گفتم اگه بارون نیومد چی ؟….

گفتی اگه چشمای قشنگ تو بباره

آسمون گریش میگیره….

گفتم یه خواهش دارم.

وقتی آسمون چشمهام خواست بباره تنهام نذار…

گفتی: چشم !!

حالا امروز من دارم یه گوشه ی خلوت گریه می‌کنم

اما آسمون نمی‌باره….

تو هم اون دور دورا ایستادی و داری به من می‌خندی..!!

آخه چرا ؟مگه گناه من چیه؟

نمی دانم چرا؟؟!!

چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند...

می گویند حساسیت فصلی است...

آری!!

من به فصل فصل این دنیا

بی تو حساسم

این روز ها..

هر نفس درد است که می کشم...

در نبودنت

ای کاش یا بودی

یا اصلا نبودی

این که هستی و کنارم نیستی

دیوانه ام می کند

بفهم بی انصاف!!!